Ing
sawijining ing desa Dadapan urip keluwarga mbok Randa Dadapan karo anake wadon
sing jenenge Menur. Bojone wis mati sepuluh tahun kapungkur. Saiki Menur wis
dadi kembang desa lan umure wis 17 taun. Mbok Randa Dadapan supaya ora kesepian
pengin anake Menur cepet-cepet ndang dadi manten wae. Kebeneran ana pemuda desa
sing jenenge Tole Lanang pengin ndadekne Menur dadi bojone. Kamangka iku mbok
Randa Dadapan wis siap-siap areng nganakne pesta kawin kanggo anake Menur
Bojone mbok
Randa Dadapan seda kanthi menehi warisan sawah rong hektar. Kanthi bantuwan
wong-wong sak desane, sawahe mbok Randa mau ditanemi pari lan palawija kayata
kacang lanjaran, kacang dele, waluh, timun, lan semangka. Amarga lemah ing desa
Dadapan iku subur-subur, kabeh tanemane mbok Randa mau ya subur-subur lan
werna-werni ndemenake. Ana sing wernane abang, putih, kuning, ijo lan ungu
Neng
rerembukan alas cedake Desa Dadapan urip sakwijining kewan cilik sing terkenal
akeh akale. Bentuk kewane meng kaya wedus utawa kidang, ning cilik, pada wae
gedene karo anakan wedus utawa anakan kidang. Jenenge kewan kuwi si Kancil.
Kancil wis suwe idune ngiler ndelok kasil sawahe mbok Randa sing subur makmur,
utamane timur sing seger lan semangka sing legi-legi seger. Pokoke si Kancil
mikir, cepet utawa suwi aku kudu nyolong timun lan semangkane mbok Randa. Tapi
dasar pikirane Kancil sing pinter, deweke nggak pengin mung mangan timun tanpa
oleh sing liyane. Apa kuwi sing liyane ?
Jebul wis
suwe si Kancil pengin dadi mantune mbok Randa lan ngawini anake mbok Randa sing
dadi kembange desa Dadapan, yakuwi si Menur. Tanpa sadar, si Kancil wis suwe
neroake apa wae sing biasane dilakoni karo Tole Lanang calon bojone Menur. Tapi
amarga wetenge luwe, si Kancil pengin ndang cepet wae mangan timun neng kebone
mbok Randa. Mangka kuwi esuk-esuk jam 7, si Kancil wis mulai nyolong timun neng
kebone mbok Randa. Pas enak-enak mangan timun lan cangkeme kebak timun, si
Kancil ditangkep karo mbok Randa dibantu karo akeh wong lanang neng desa
Dadapan. Kancil terus ditangkep lan dikerangkeng nganggo kurungan pitik lan
dijaga karo si Bruno, asune mbok Rana
Dasar Bruno
kuwi asu preman, si Kancil sedela-sedela diwedeni nek areng dibeleh lan dianggo
pesta wektu mantene si Menur lan Tole Lanang. “Wah celaka, penginku kawin karo
Menur kok malah aku diwedeni terus karo si Bruno”, pikire si Kancil. Kamangka
kuwi, ing sak wijining dina si Kancil nyeluk si Bruno, “No..No..mrenea disik
No, aku ana kabar penting iki”, si Kancil nyeluk si Bruno. “Kabar penting apa
?”, pitakone si Bruno. “Ngene No, aku iki dicekel mbok Randa amarga aku arep
didadekne manten karo Menur anake mbok Randa Dadapan, soale mbok Randa sak jane
ora seneng si Menur bakal dilamar Tole Lanang. Senenge mbok Randa ya Menur
didadekne manten karo aku, si Kancil sing paling cerdas sak ndonya iki No.
Ngerti kowe ra, asu goblok ?”
Pancen Bruno
asu iku pikirane cupet. Ning keasuan Bruno tersinggung disebut asu goblok karo
si Kancil, kamangka kuwi Bruno nyoba ngrayu si Kancil, “Cil..cil, aku pengin
lho dadi mantune mbok Randa Dadapan lan dadi manten karo Menur sing ayune
uleng-ulengan kuwi. Wis aku wae sing dikurung neng kono. Mengko kowe tak wenehi
100 wiji timun lan panganen sak waregmu, asal kowe gelem tak genteni”. “We…enak
bae, aku wis meh dadi mantune mbok Randa lan dadi bojone Menur kok mbok
genteni. Ngene wae, wis timun lan 100 benggol duwit Landa ngge aku. Gelem ora
?, pitakone si Kancil marang Bruno. “Yo wis man, deal yo…?”, Bruno jungkir
walik sak senenge…
Akhire Bruno
mlebu kurungan pitik, lan si Kancil isa ngirup udara bebas…
Sepuluh
tahun sak wise kuwi, Bruno mati tuwek neng kandange. Si Kancil urip bahagia
merga dadi manten karo si Kumang, kancil wedok lan oleh anak loro, sing siji
lanang dijenengake si Kancil Jr. dan sing nomor loro wedok dijenengake si
Kumang Jr.
Source : Google.com
No comments:
Post a Comment